InNocence พิสูจน์รักวัยใส หัวใจไร้เดียงสา<3

มีจริงหรือ? รักแรกพบเพียงสบตาแค่หนึ่งครั้ง~ 

ผม 'ลิกไนต์' คนนี้ขอยืนยันว่ามีจริงๆแน่นอนครับ! เพราะมันเกิดขึ้นกับผมแล้วในตอนนี้ 

ทั้งที่ยัยนั่นไม่ได้พูดอะไรสักคำแค่เพียงเดินสวนกัน สบตาเพียงเสี้ยววิกลับเอาหัวใจผมไปแล้วกว่าครึ่ง รู้จากเพื่อนสนิทว่าเธอชื่อ ‘ลูกโม่’ แถมมีแฟนแล้วด้วย T^T 

แต่แล้วฟ้าก็ดลใจให้ทั้งคู่เลิกกัน ฮ่าๆๆเสร็จผมสิครับ แต่ว่าผู้หญิงอีกคนก็ดันมาชอบผมตั้งแต่แรกพบเหมือนกัน แล้วแบบนี้เธอจะมาขัดขวางการเอาชนะใจลูกโม่ของผมมั้ยนะ ไหนจะแฟนเก่าเธออีก ช่วยเป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ!

(หมายเหตุ : บุคคลในภาพไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องที่แต่งขึ้นใดๆทั้งสิ้นเพียงแต่นำมาประกอบเพื่อเป็นอรรถรสในการอ่านและแทนเอกลักษณ์ซึ่งคล้ายตัวละครเท่านั้น จึงขออนุญาตใช้ภาพมา ณ ที่นี้ ขอบคุณค่ะ ^^)

บทนำ

ในงานวันเกิดที่มีเพื่อนๆมาร่วมงานมากมายเพราะนิสัยที่น่ารักและเฟรนด์ลี่ของเด็กสาวเจ้าของวันเกิด เธอจึงเป็นที่รักของทุกๆคน เวลาคืนนี้ล่วงเลยผ่านไปนานแสนนานถึงแม้ใบหน้าเธอจะเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มีความสุขจากของขวัญและคำอวยพรของเพื่อนๆ แต่ในใจเธอรอเพียงคนๆหนึ่ง คนที่เธอหวังลึกๆว่าเขาจะจำได้และมางานวันเกิดของเธอวันนี้…

“คินทร์~ ^0^” เด็กสาวยิ้มกว้างเมื่อในที่สุด ‘เขา’ ก็มา เด็กหนุ่มถือเค้กวันเกิดที่เขียนไว้ว่า ‘HBDนะครับ ลูกโม่ของคินทร์’ พร้อมปักเทียนเรียงเป็นตัวเลข ‘18’ เพราะปีนี้เธอมีอายุครบ 17 ปีและต้องปักเทียนบวกไปหนึ่งปีเพื่อความเป็นมงคล

“สุขสันต์วันเกิดนะโม่ ^^” หนุ่มน้อยหน้าตี๋ยื่นเค้กมาไว้ด้านหน้าของเด็กสาวและถูกรุมล้อมด้วยเหล่าเพื่อนๆที่น่ารัก

“เป่าเลย…เป่าเลย…เป่าเลย” เสียงเชียร์ดังกึกก้องไปทั่วสนามหญ้าหน้าบ้าน ก่อนที่เด็กสาวจะหลับตาลงอธิษฐานแล้วเป่าเทียนจนดับทั้งหมด

ฟู่วววววว~

“เย่!!~~~” แล้วเหล่าเพื่อนๆก็ยกเค้กไปเพื่อแบ่งกันปล่อยให้เจ้าของเค้กและเจ้าของวันเกิดยืนงงอยู่สองคน

“คินทร์ขอโทษที่มาช้านะ” หนุ่มน้อยทำหน้าเศร้าเหมือนมีอะไรในใจ “คินทร์อยากอวยพรโม่เป็นคนสุดท้าย สุขสันต์วันเกิด ขอให้โม่มีความสุขมากๆสูงทันคินทร์ไวๆนะ”

“อื้ม! ขอบคุณนะ คินทร์รู้มั้ย? โม่นึกว่าคินทร์จะไม่มาซะแล้ว ^^” เด็กสาวตอบด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มเช่นเดิม

“…” เด็กหนุ่มเงียบไปคล้ายว่ากำลังครุ่นคิดบางอย่าง

บางอย่างที่ตีกันวุ่นวายสับสนอยู่ในหัว คำพูดที่เด็กสาวเคยทำกับเขามาแล้วครั้งหนึ่งและทำให้เขาเจ็บไปเป็นเดือนจนในที่สุดเธอก็ให้โอกาสเขาอีกครั้ง แต่เธอเองคงไม่รู้ตัวว่าครั้งนี้ ‘เขา’ คนนี้ เปลี่ยนไปแล้ว!

“เลิกกันเถอะโม่”

ฉึก!!!

“…” เด็กสาวเงียบไป ใบหน้าของเธอหุบยิ้มที่ฉีกกว้างลงเล็กน้อยเหลือเป็นอมยิ้มบางเบาพร้อมจ้องนัยน์ตาสีเข้มของคนตรงหน้าลึกลงไป

“…” อีกฝ่ายก็เช่นกัน

…เวลาผ่านไปหลายอึดใจ

ไม่คิดเลยว่ามันจะเร็วขนาดนี้ เด็กสาวคิดในใจ ถึงเธอจะทำใจเผื่อไว้แล้วว่าวันแบบนี้ต้องมาถึง แต่มันเร็วได้ขนาดนี้เลยหรือ?

สุดท้ายเมื่อพบบางสิ่งที่บ่งบอกว่าที่เด็กหนุ่มพูดเป็น ‘ความจริง’ เธอก็เป็นฝ่ายทำลายความเงียบนั้นอีกครั้ง เหมือนกำลังบอกว่าไม่เป็นไร

“ทะ…ทำไมละ?” ดวงตากลมโตคู่สวยเริ่มร้อนผ่าว น้ำใสๆเอ่อรื้นขึ้นมา น้ำเสียงสั่นเล็กน้อยเพราะยากเหลือเกินที่เธอจะจัดการกับอาการสะอื้นในลำคอ แม้ใบหน้าเธอยังคงยิ้มบางๆให้เขาอยู่ก็ตาม

“คินทร์ไม่ดีพอสำหรับโม่หรอก คินทร์เลวเกินไป” เด็กหนุ่มเสมองไปทางอื่น จริงๆเขาก็เสียใจที่ต้องทำแบบนี้ เขาไม่รู้จะอธิบายการกลับมาและจากไปไวขนาดนี้อย่างไร เขาไม่ได้เบื่อเด็กสาวน่ารักเบื้องหน้าแต่เขามีผู้หญิงอีกคนที่ต้องรับผิดชอบ เพื่อนบางคนในที่นี้ก็รู้ แต่ที่แน่ๆคือ ‘ลูกโม่’ ยังไม่รู้…

“…” เด็กสาวเงียบไปอีกครั้ง

เธอคิดทบทวนเวลาเกือบเดือนที่ผ่านมาแล้วชั่งใจ ก่อนจะตัดสินใจกลืนก้อนสะอื้นลงคออย่างลำบาก เงยหน้าและกระพริบตาถี่ๆให้น้ำตาไหลย้อนกลับ “ไม่จริงหรอกนะ คินทร์เป็นคนที่ดีสำหรับโม่เสมอ”

“ปล่อยคินทร์ไปเถอะโม่…”

คำพูดนี้ทำเอาคนฟังสะอึกไปชั่วครู่และตอบกลับไปได้เพียงแค่คำว่า “อืม…โม่เข้าใจแล้วล่ะ”

พูดไปเพียงเท่านั้นเขาก็เดินออกไปจากงานโดยไร้คำล่ำลา ไม่มีแม้กระทั้งคำขอโทษหรือคำปลอบใจทั้งที่เธอมีให้เขาเสมอแม้ตอนที่เลิกกันครั้งก่อน เธอขอโทษเขาเป็นสิบๆครั้งเพราะรู้สึกผิดที่ทำให้ผู้ชายที่เธอ(เคย)คิดว่าดีคนหนึ่งอย่างเขาต้องมาทนผู้หญิงเฉยชาอย่างเธอ เขาจะรู้บ้างหรือเปล่าว่าที่เธอทำไป ที่เธอจำใจบอกเลิกเขาเพราะอยากให้เขาเจอคนที่ดีกว่า แต่เดือนหนึ่งหมุนผ่านไปในที่สุดเขากลับมา…

แต่ไม่น่าเลย ทั้งๆที่วันปีใหม่ที่ผ่านมาไม่นานนี้เขากับเธอก็ยังคุยกันและมีความสุขดี ทำให้เธอไม่เอะใจเลยแม้แต่นิดเดียวว่าเขาจะเปลี่ยนไปมากขนาดนี้

ถึงจะไม่เชื่อว่าการที่เขาจากไปไวแบบนี้คือการแก้แค้นอย่างที่คนอื่นๆกล่าวลือกัน แต่คงไม่จำเป็นหรอกที่จะต้องเสียน้ำตาให้เขา

ไม่จำเป็นเลยสักนิด!

 

?THE ORA